"അവന്‍ പറഞ്ഞു : കൃപ ലഭിച്ചവരല്ലാതെ മറ്റാരും ഈ ഉപദേശം ഗ്രഹിക്കുന്നില്ല . എന്തെന്നാല്‍ ,ഷന്ധരായി ജനിക്കുന്നവരുണ്ട് ; മനുഷ്യരാല്‍ ഷന്ധരാക്കപ്പെടുന്നവരുണ്ട് ; സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തെപ്രതി തങ്ങളെത്തന്നെ ഷന്ധരാക്കുന്നവരുണ്ട് .ഗ്രഹിക്കാന്‍ കഴിവുള്ളവര്‍ ഗ്രഹിക്കട്ടെ" (മത്തായി 19:11-12) ദൈവകൃപയാല്‍ ,ദൈവസ്നേഹത്താല്‍ ജ്വലിച്ച് ദൈവഹിതം നിറവേറ്റി ജീവിക്കുന്നതിനു കര്‍തൃകരങ്ങളിലേക്ക് എല്ലാമുപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു വിശ്വാസിയുടെ സ്വയം സമര്‍പ്പണമാണ് ബ്രഹ്മചര്യം . ബ്രഹ്മചര്യജീവിതം ഒരു ജീവിത സാക്ഷൃവും ഈ ലോകത്തിന്റെ നശ്വരതയെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്ന പ്രവാചകജീവിതവുമാണ് .ക്രൈസ്തവഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ഇത് കൃപ ലഭിച്ചവര്‍ നടത്തുന്ന സ്വയം സമര്‍പ്പണമാണ് .
യേശു അപ്പസ്തോലന്മാരെ വിളിച്ചു വേര്‍തിരിച്ചു കൂടെ വസിപ്പിച്ചു അവര്‍ക്ക് സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തിന്റെ നിധികള്‍ കൈമാറി .യഥാര്‍ഥ നിധി കണ്ടെത്തിയവര്‍ എല്ലാം വിറ്റ് , എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച് ജീവന്റെ നിധിയായ ക്രിസ്തുവിനെ സ്വന്തമാക്കി . സ്വാര്‍ഥതലങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം ദൈവസ്നേഹത്തിന്റെയും സഹോദരസ്നേഹത്തിന്റെയും ആഴങ്ങള്‍ അനുഭവിച്ചു . ദൈവസ്നേഹമാകുന്ന സാഗരത്തില്‍ മുങ്ങിയവര്‍ ദൈവസ്നേഹാഗ്നിയാല്‍ ജ്വലിച്ചു അവര്‍ ക്രിസ്തുവിനോടുള്ള സ്നേഹത്താല്‍ ഉജ്ജ്വലിച്ച് തങ്ങളുടെ മനസ്സിനെയും ആത്മാവിനെയും സമ്പൂര്‍ണമായി കര്‍ത്താവിനു വിട്ടുകൊടുത്തു . കര്‍ത്താവിന്റെ മഹത്വത്തിനും സ്വര്‍ഗരാജ്യത്തിനുമായി ജീവിച്ചുതുടങ്ങിയവര്‍ വിവാഹജീവിതത്തെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കാതെയായി .ക്രിസ്തുവിന്റെ സ്നേഹം ആത്മാവിലും മനസ്സിലും ശരീരത്തിലും നിറഞ്ഞുകവിയുമ്പോള്‍ പക്വതയാര്‍ന്ന സ്നേഹം മൂലം ക്രിസ്തുവില്‍ ,ക്രിസ്തുവിനോടൊപ്പം ,ക്രിസ്തുവിനുവേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്നു .അപ്പോള്‍ ,ഈ നശ്വരലോകത്തിലെ എല്ലാ പ്രേമങ്ങളും അഗണൃമായി കരുതി വലിച്ചെറിഞ്ഞു ക്രിസ്തുവുമായി ഒന്നായിതീര്‍ന്നു ക്രിസ്തുവിന്റെ ജീവിക്കുന്ന സാക്ഷൃമായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു . "എന്നാല്‍ ,എനിക്ക് ലാഭാമായിരുന്ന ഇവയെല്ലാം ക്രിസ്തുവിനെപ്രതി നഷ്ടമായി ഞാന്‍ കണക്കാക്കി . ഇവമാത്രമല്ല,എന്റെ കര്‍ത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിനെപ്പറ്റിയുള്ള ജ്ഞാനം കൂടുതല്‍ വിലയുള്ളതാകയാല്‍ സര്‍വ്വവും നഷ്ടമായിത്തന്നെ ഞാന്‍ പരിഗണിക്കുന്നു . അവനെപ്രതി ഞാന്‍ സകലതും നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും ഉച്ചിഷ്ടം പോലെ കരുതുകയുമാണ് . ഇത് ക്രിസ്തുവിനെ നേടുന്നതിനും അവനോടുകൂടെ ഒന്നായി കാണപ്പെടുന്നതിനും വേണ്ടിയത്രെ "(ഫിലി 3:7-9).ക്രിസ്തു ഭരമേല്പിച്ച രക്ഷാദൌത്യം എല്ലാ സുഖസൌകര്യങ്ങളും തൃജിച്ചു നിറവേറ്റുന്നു . ഇതാണ് യഥാര്‍ത്ഥ ബ്രഹ്മചര്യം .
തന്റെ ഏകജാതനെ നല്കത്തക്കവിധം ലോകത്തെ അത്രമാത്രം സ്നേഹിച്ച പിതാവിന്റെ സ്നേഹം ,മനുഷ്യനായ ദൈവപുത്രന്റെ പീഡാനുഭവത്തിലൂടെയും മരണത്തിലൂടെയും വെളിവാക്കപ്പെട്ട സ്നേഹം ,പരിശുദ്ധാത്മ ആവാസത്തിലൂടെ ചോരിയപ്പെടുന്ന അനന്ത സ്നേഹം ഇവയെല്ലാം ഗ്രഹിക്കുമ്പോള്‍ ക്രിസ്തു ശിഷ്യര്‍ക്കു തങ്ങളെത്തന്നെ ദൈവത്തിനു വിട്ടുകൊടുക്കാതിരിക്കാനാവുമോ ?."യേശു അവരോടു പറഞ്ഞു : ഈ യുഗത്തിന്റെ സന്താനങ്ങള്‍ വിവാഹം ചെയ്യുകയും ചെയ്തുകൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു . എന്നാല്‍ ,വരാനിരിക്കുന്ന യുഗത്തെ പ്രാപിക്കുന്നതിനും മരിച്ചവരില്‍നിന്നു ഉയിര്‍ക്കുന്നതിനും യോഗ്യരായവര്‍ വിവാഹം ചെയ്യുകയോ ചെയ്തുകൊടുക്കുകയോ ഇല്ല .പുനരുഥാനത്തിന്റെ മക്കള്‍ എന്ന നിലയില്‍ അവര്‍ ദൈവദൂതന്മാര്‍ക്കു തുല്യരും ദൈവമക്കളുമാണ് "(ലൂക്ക 20:34-36).വിവാഹത്തിനും വൈവാഹിക ജീവിതത്തിനും ഈ ലോകത്തില്‍ മാത്രമേ പ്രസക്തിയൊള്ളൂ .വരാനിരിക്കുന്ന ലോകത്തില്‍ ഇത് അപ്രസക്തമാണ് .അതുകൊണ്ട് ,ഈ ലോകത്തില്‍ ജീവിക്കുമ്പോഴും വരാനിരിക്കുന്ന ലോകത്തിന്റെതായി ജീവിക്കുന്നവരാണ് ബ്രഹ്മചാരികള്‍ .അതുപോലെ വരാനിരിക്കുന്ന നിത്യജീവിതത്തിന്റെ ഈ ലോകത്തിലെ പതിപ്പും മുന്നാസ്വാദനവും സാക്ഷൃവുമാണ് ബ്രഹ്മചര്യ ജീവിതം ."..അവിവാഹിതന്‍ കര്‍ത്താവിനെ എങ്ങനെ സംപ്രീതനാക്കാം എന്നു ചിന്തിച്ചു കര്‍ത്താവിന്റെ കാര്യങ്ങളില്‍ തല്പരനാകുന്നു .വിവാഹിതന്‍ സ്വഭാര്യയെ എങ്ങനെ പ്രീതിപ്പെടുത്താമെന്നു ചിന്തിച്ചു ലൌകികകാര്യങ്ങളില്‍ തല്പരനാകുന്നു .അവന്റെ താല്പര്യങ്ങള്‍ വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു ."(1കോറി 32). ബ്രഹ്മചര്യ ജീവിതത്തിന്റെ ആകുലതകള്‍ മുഴുവന്‍ ക്രിസ്തുവിനെ എങ്ങനെ പ്രീതിപ്പെടുത്താമെന്നാണ് .ക്രിസ്തുവില്‍ നിന്നകന്നാല്‍ ബ്രഹ്മചര്യ ജീവിതത്തിന്റെ മാധുര്യവും ലഹരിയും നഷടമാകും ജീവിതം പരാജയമടയും .പലര്‍ക്കും സംഭവിച്ചു പോകുന്നതിതാണ് .
വൈദിക ബ്രഹ്മചര്യത്തിലൂടെ ദൈവകൃപയെ നിര്‍ബന്ധമാക്കിയെന്നു വാദിക്കുന്നവരുണ്ട് . ദൈവത്താല്‍ വിളിക്കപ്പെട്ടവരും ദൈവകൃപലഭിച്ചവരുമായ മനുഷ്യരുടെ സമൂഹമാണ് സഭ . സഭ ബ്രഹ്മചര്യമെന്ന കൃപ വൈദികര്‍ക്ക് നിര്‍ബന്ധമാക്കിയെന്നു പറയുന്നതിനേക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ ശരി ബ്രഹ്മചര്യമെന്ന ദൈവകൃപ പ്രാപിക്കുന്ന്വര്‍ക്ക് മാത്രമേ പൌരോഹിത്യം നല്കുന്നൊള്ളൂ എന്ന് പറയുന്നതാണ് .യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ പൌരോഹിത്യത്തില്‍ പങ്കാളികളാകുന്നവര്‍ തന്റെ മാത്രമായിരിക്കണമെന്നു ആഗ്രഹിക്കാന്‍ ക്രിസ്തുവിനു അവകാശമില്ലേ?
അപ്പസ്തോലനായ പൌലോസ് ബ്രഹ്മചാരിയായിരുന്നു "എല്ലാവരും എന്നെപ്പോലെയായിരുന്നെകില്‍ എന്ന് ഞാന്‍ ആശിക്കുന്നു . എന്നാല്‍ ,ദൈവത്തില്‍ നിന്ന് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും പ്രത്യക ദാനങ്ങളാണല്ലോ ലഭിക്കുന്നത് "(1കൊറി7:7) ഉള്ളും ഉള്ളതും ,ആത്മാവും ശരീരവും മുഴുവനുമായി ദൈവത്തിനു കാഴ്ചയായി അര്‍പ്പിച്ചു ദൈവത്തെയും മനുഷ്യരെയും ശുശ്രൂഷിച്ചു ജീവിക്കുന്നതിനു ആത്മസംയമനം ആവശ്യമാണ് .സംയമനം പാലിക്കാന്‍ കഴിയാത്തവര്‍ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നു പൌലോസ് ശ്ലീഹ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു "എന്നാല്‍ സംയമനം സാധ്യമല്ലാത്തവര്‍ വിവാഹം ചെയ്യട്ടെ .വികാരം കൊണ്ട് ദഹിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ വിവാഹം ചെയ്യുന്നതാണ് നല്ലത് " (1കൊറി 7:9).ഒറ്റപ്പെട്ട വ്യക്തിളുടെ ജീവിത പരാജയങ്ങളെ പ്രര്‍വ്വതീകരിച്ചു കാണിച്ചു ബ്രഹ്മചര്യത്തിന്റെ അന്തസത്തയും ദൈവിക ചൈതന്യത്തെയും നിഷേധിക്കെണ്ടതില്ല . ക്രിസ്തുവിനോടുള്ള സ്നേഹതീഷ്ണതയില്‍ ജീവിച്ചാല്‍ ബ്രഹ്മചര്യം വഹിക്കാനെളുപ്പമുള്ള നുകമാണ് . ക്രിസ്തു സ്നേഹത്തില്‍ നിന്നകന്നാല്‍ ബ്രഹ്മചര്യം വിവാഹം കഴിക്കാതിരിക്കുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് തരാം താഴുകയോ അസാധ്യമായി തീരുകയോ ചെയ്യും .ബ്രഹ്മചാരിയായി ദൈവരാജ്യത്തിന്റെ ദൌത്യത്തിനുവേണ്ടി ജീവിക്കാന്‍ യേശു സ്വതന്ത്രമായ തീരുമാനമെടുത്തത് ലൈംഗികതയെ തിന്മയായിക്കരുതി വെറുത്തുകൊണ്ടല്ല , ദൈവരാജ്യത്തെ പരമനന്മയായിക്കരുതി കൂടുതല്‍ സ്നേഹിച്ചതുകൊണ്ടാണ് . ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഒരു കാര്യമല്ല ദൈവരാജ്യത്തിനുവേണ്ടി അവിടുന്ന് തൃജിച്ചത് ,പിന്നെയോ ഇഷ്ടവും താല്പര്യവും ഉള്ള കാര്യം തന്നെയാണ് .യേശുവിനെ അനുഗമിച്ച് ഇന്ന് ബ്രഹ്മചര്യം തിരഞെടുക്കുന്ന യുവതീയുവാക്കളും ലൈംഗികതയെ ഇഷ്ടപെടാതെയല്ല ,യേശുവിനെ കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടപെടുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഈ തീരുമാനം എടുക്കുന്നത് .
യേശുവും ബ്രഹ്മചര്യവും
യേശു പൂര്‍ണ്ണ മനുഷ്യനും പൂര്‍ണ്ണദൈവവുമാണെന്ന് നാം വിശ്വസിക്കുന്നു. എങ്കിലും പ്രായോഗികമായി അവിടുത്തെ പൂര്‍ണ്ണമനുഷ്യത്വത്തെ അംഗീകരിക്കാന്‍ പലര്‍ക്കും ബുദ്ധിമുട്ടുള്ളതായിട്ടാണ് കാണുന്നത്.നാടകത്തില്‍ ഒരു നടന്‍ ഒരു കഥാപാത്രത്തിന്റെ വേഷമണിയുന്നതുപോലെ ,മനുഷ്യാവതാരത്തില്‍ ദൈവം മനുഷ്യന്റെ ശരീരം ധരിച്ചു മനുഷ്യനെപ്പോലെ കാണപ്പെടുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത് എന്ന് പലരും കരുതുന്നു. ഇത് "ഡോസറ്റിസം" എന്ന് പറയുന്ന പാഷണ്ടതാസിദ്ധാന്തമാണ് . ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം പഠിപ്പിക്കുന്നത്‌ ദൈവം പൂര്‍ണ്ണ മനുഷ്യന്‍ ആയി എന്നാണു . ഒരു പൂര്‍ണ്ണ മനുഷ്യന്റെതായ ശരീരവും മനസ്സും ബുദ്ധിയും ഹൃദയവും വിചാരങ്ങളും വികാരങ്ങളും സ്വാതന്ത്രവും അത്മാവബോധവുമെല്ലാം യേശുവിനും ഉണ്ടായിരുന്നു .
സന്മാര്‍ഗത്തിന്റെയും സദാചാരത്തിന്റെയും തലത്തില്‍ വിശിഷ്യ ലൈംഗികമന്ധലത്തില്‍ , യേശുവിനു പ്രലോഭനം അനുഭവപ്പെട്ടിരിക്കുമോ ?.സുവിശേഷം അതെപ്പറ്റി ഒന്നും പറയുന്നില്ല. അതിനാല്‍ ,യേശുവിന്റെ പ്രലോഭനത്തിനുള്ള സാധ്യതയെപ്പറ്റി മാത്രമേ പറയാന്‍ കഴിയൂ . എങ്കിലും പൊതുവേ പറഞ്ഞാല്‍ ,അനുവദനീയമല്ലെന്നു മനസ്സാക്ഷി പറയുന്നെങ്കിലും അഭികാമ്യമെന്നു മനസില്‍ തോന്നുന്ന ഒരു കാര്യം തിരഞെടുക്കാനുള്ള പ്രേരണയും അത് വ്യക്തിയില്‍ സംജാതമാക്കുന്ന ആന്തരിക സഘട്ടനമാണെന്നു പറയാം ,സന്മാര്‍ഗത്തിന്റെയും സദാചാരത്തിന്റെയും തലത്തിലുള്ള പ്രലോഭനം. തിന്മയിലെക്കുള്ള ബാഹ്യമായ പ്രേരണയോടു ആന്തരികമായ ഇച്ഛയും ഒന്ന് ചേര്‍ന്ന് രക്ഷയ്ക്ക് അപകടകരമായിത്തീരുന്നു ഇങ്ങനെയുള്ള പ്രലോഭനങ്ങള്‍ .ഇവ പല ഘടകങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത് .നന്മയിലേക്കുള്ള മൌലികമായ ചായ്‌വ്, ജീവിതമൂല്യങ്ങലോടുള്ള ആദരവ് , പൊതുവെയുള്ള ആത്മനിയന്ത്രണം, സ്വാര്‍തയോടുള്ള നിഷ്കര്‍ഷമായ നിലപാട് ഇവയൊക്കെ പ്രലോഭനങ്ങളെ ലഘൂകരിക്കുകയും തിന്മയെ തിരസ്കരിക്കാനും നന്മയെ തിരഞെടുക്കുവാനും സഹായിക്കുകയും ചെയ്യും . മറിച്ചു തിന്മയിലെക്കുള്ള മൌലികമായ ചായ്‌വ്, ഗതകാല പാപങ്ങള്‍ ,പാപത്തിനുള്ള തഴക്കം ,പാപത്തിലനുഭവിച്ച സുഖത്തെപ്പട്ടിയുള്ള ഓര്‍മ്മയും അതിനോടുള്ള വൈകാരിക മമതയും ,ഭോഗാസക്തി ,ക്രമവും ചിട്ടയുമില്ലാത്ത ജീവിതരീതി ,അത്മസംയമനമില്ലായ്മ ഇവയൊക്കെ പ്രലോഭനങ്ങളെ രൂക്ഷമാക്കുകയും നന്മയുടെ തിരഞെടുപ്പ് കൂടുതല്‍ ദുഷ്കരമാക്കുകയും ചെയ്യും .
ഉദാഹരണമായി മദ്യപാനത്തിനുള്ള പ്രലോഭാനമെടുക്കാം .ദൈവത്തെയും സഹോദരനെയും സ്നേഹിക്കുകയും മൌലികമായി നന്മയിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരിക്കുകയും ജീവിതമൂല്യങ്ങളെ ആദരിക്കുകയും സുഖഭോഗാതികളുടെ കാര്യത്തില്‍ മിതത്വവും അത്മസംയമനവും പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു വ്യക്തിക്ക് അപൂര്‍വ്വമായേ മദ്യപാനത്തിനുള്ള പ്രലോഭനം ഉണ്ടാവുകയൊള്ളൂ .ഉണ്ടായാലും അത് നിസാരമായ ഒന്നായിരിക്കും .അതുപോലെ തന്നെ ,മദ്യം നാളിതുവരെ കഴിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരാള്‍ക്ക്‌ മദ്യപാനത്തിനുള്ള പ്രലോഭനം തീര്‍ത്തും ലഘുവായിരിക്കും .എളുപ്പത്തില്‍ ജയിച്ചടക്കാനും കഴിയും .എന്നാല്‍ ചിലപ്പോഴൊക്കെ മദ്യപിച്ചിട്ടുള്ള ഒരാള്‍ക്ക്‌ മദ്യത്തോട്‌ കൂടുതല്‍ താല്പര്യം തോന്നും .മുമ്പ് മദ്യപിച്ചിട്ടുള്ള ഓര്‍മ്മയും അന്നൊക്കെ ലഭിച്ച സുഖാനുഭൂതിയുമെല്ലാം അയാളുടെ ഭാവനയെ ഉജ്ജീവിപ്പിക്കുകയും മദ്യത്തോടുള്ള ആകര്‍ഷകത്വം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു പ്രലോഭനത്തെ ഗുരുതരമാക്കും .മദ്യപാനം തഴക്കമായിത്തീര്‍ന്ന ആള്‍ക്കോ പ്രലോഭനം തീവ്രമായിരിക്കും .കാരണം അയാളുടെ മനസ്സും ഭാവനയും വികാരങ്ങളുമെല്ലാം മദ്യത്തിന്റെ മായിക ശക്തിക്ക് അടിമപ്പെട് മദ്യാസക്തിയെ ഊതിയൂതി ഉജ്ജീവിപ്പിച്ചുകൊണ്ടാണിരിക്കുന്നത് .നീണ്ടതും ഉഗ്രവുമായ ഒരു സമരം തന്നെ അയാള്‍ ചെയ്യേണ്ടി വരും ,പ്രലോഭനത്തെ പരാജയപ്പെടുത്തുവാന്‍ .ലൈംഗികതയുടെ കാര്യത്തിലും ഇത് തന്നയാണ് സംഭവിക്കുന്നത് .ഈ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം മനസ്സില്‍ വച്ചുകൊണ്ടുവേണം യേശുവിനു ലൈംഗികമായ പ്രലോഭനം ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കുമോ എന്ന് വിചിന്തനം ചെയ്യുവാന്‍ .
ദൈവഹിതത്തിനെതിരായി ലൈംഗിക താല്പര്യത്തെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താനുള്ള എന്തെങ്കിലു പ്രലോഭനം യേശുവിനുണ്ടാകാന്‍ സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്നോ എന്ന ചോദ്യത്തിനു താത്വികമായി ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തന്നെ പറയേണ്ടിവരും . നമ്മുടെ പാപങ്ങളുടെ ശിക്ഷ ഏറ്റുവാങ്ങി നമ്മെ രക്ഷിക്കാന്‍ മനുഷ്യനായ ദൈവകുമാരന്‍ , പാപമൊഴിച്ച് എല്ലാക്കാര്യങ്ങളിലും നമുക്ക് തുല്യനാകാന്‍ വേണ്ടി സൃഷ്ടിയുടെ ആരംഭം മുതലുള്ള മനുഷ്യകുലത്തിന്റെ പാപം (ഉത്ഭാവപാപം )ബലഹീനമാക്കിയ ആ മനുഷ്യപ്രകൃതിതന്നെ സ്വീകരിക്കുകയും അങ്ങനെ ആന്തരികമായ പ്രലോഭനം ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യതപോലും സ്വമനസ്സാ ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തെങ്കില്‍ ,അത് അവിടുത്തേക്ക് അനുചിതമായിപ്പോയി എന്ന് വിധിക്കാന്‍ നമ്മുക്കവകാശമില്ല .യേശുവിനു ഉത്ഭവപാപമില്ലായിരുന്നു, അതിനാല്‍ ഉത്ഭവപാപതിന്റെ ഫലമായി മനുഷ്യപ്രകൃതിക്ക് നേരിട്ട ബലഹീനതകളില്‍ നിന്നെല്ലാം അവിടുന്ന് മോചിതനായിരുന്നു എന്ന് വാദിക്കുന്നവരുണ്ട് .ഉത്ഭവപാപതിന്റെ ഫലമായി കരുതപ്പെടുന്ന വേദനയും മരണവുമെല്ലാം അവിടുന്ന് സ്വമനസ്സാ സ്വീകരിച്ചെങ്കില്‍ ആന്തരികപ്രലോഭനത്തിനു വിധേയമായ ദുര്‍ബല മനുഷ്യപ്രകൃതിയും അവിടുന്ന് സ്വീകരിച്ചു എന്ന് വിചാരിക്കുന്നതില്‍ അപാകതയൊന്നുമില്ല .ഈ ദുര്‍ബലമനുഷ്യപ്രകൃതിയിലും നമുക്ക് തുല്യനായി ,ആന്തരിക പ്രലോഭനങ്ങളെയും നേരിട്ട് ,ദൈവഹിതം സര്‍വ്വോപരി മുറുകെപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഈ പ്രലോഭനങ്ങളെയെല്ലം അവിടുന്ന് ജയിച്ചടക്കിയെങ്കില്‍ ,അത് അവിടുത്തെ മഹത്വത്തിനു ഒരു കോട്ടവും വരുത്തുന്നില്ല .
മനസ്സും ഹൃദയവും വികാരങ്ങളും പഞ്ചേന്ത്രിയങ്ങളും ശരീരവും അത്മാവുമെല്ലാം സമ്യക്കായി ഒത്തിണങ്ങി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയായാണ് സുവിശേഷങ്ങള്‍ യേശുവിനെ സാക്ഷയപ്പെടുത്തുന്നത് .കൂടാതെ പിതാവിന്റെ ഇഷടതിനു പൂര്‍ണമായി സമര്‍പ്പിക്കപ്പെട്ട ഒന്നായിരുന്നു യേശുവിന്റെ ജീവിതം .അങ്ങനെ ദൈവത്തിന്റെ തിരുമനസ്സുമായി സദാ ഐക്യപ്പെട്ടിരുന്ന ,ശാരീരിക മന്ധലങ്ങളുടെമേല്‍ പൂര്‍ണ്ണമായ അത്മനിയന്ത്രണം പാലിച്ചിരുന്ന ,പാപത്തിന്റെ നിഴലല്പംപോലും ഏശാത്ത ,പരിശുദ്ധാരൂപിയാല്‍ സദാ ആനീതനായിരുന്ന യേശുവിന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ,ആന്തരിക പ്രലോഭനത്തിനുള്ള സാധ്യത താത്വികമായി അംഗീകരിക്കുമ്പോള്‍ ത്തന്നെ ,ആ പ്രലോഭനം സാധാരണ മനുഷ്യര്‍ക്കുണ്ടാകുന്ന പ്രലോഭനങ്ങളില്‍ നിന്ന് തുലോം വ്യത്യസ്ഥമാണെന്നു പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു .
Related Post
ലൈംഗികതയും ബ്രഹ്മചര്യവും
